تولدی دوباره...سلامی دوباره...

بازم سلام و صد سلام به همه ی شما

شما که دوستتون دارم و با همه تغیرات

بلاگ اسکای نتونستم تو خونه ی جدید

بمونم و برگشتم...البته یه دلیل خیلی

مهم دیگه هم برای بازگشتم دارم...اونم

بخاطر دل سوخته از وب قلب یخی ی...

دل سوخته ی من بخاطر من از بلاگ فا به

جمع بلاگ اسکای ها اومد و حالا من تنهاش

گذاشتم..که شرمنده شدم و برگشتم...

البته توهین به دیگر بلاگ ها نمیکم...ولی دلم

نیومد دور از بلاگ اسکای باشم...و دور از شما ها

من بخاطر محبت های شما برگشتم که همیشه

نثارم کردید...دوستتون دارم...خیلی زیاد...

با عشق فراوان........رز سفید....

امتحان

سه،چهار دقیقه سکوت به احترام ورود دل تنگی به دل

سکوت کردم، در برابر همه دل واپسی ها

در برابر دل تنگی و همه  ی پستی ها

سکوت معنا داشت، حرفی برای تو

حرفی از عشق و عاطفه داشت

من از خود گذشتم تا که

امروز در این شب

شب ترس و

وحشت

باشم

با تو

امروز

باید رفت

رفت و گذشت

گذشت از دل واپسی

امروز باید پاک کنم همه غبار را

باید پر بگیرم،نه با درد که با امید و مهر

امروز دست هایم به سوی توست، آری تو، تو

تو که دردم می دانی و قصه ی من را برایم نوشتی

تو که امتحان می کنی بنده هایت را با سخت ترین امتحان

من امروز برای تو نوشتم، تو که بهترینی و جز تو از کس طلب

کمک نکنم

یا الله...دستم بگیر...بشنو صدایم...

یا الله...تنها شده ام...آزادم بکن...

یا الله...فراموشم مکن...مکن...

یا الله...تو حاجتم...اجابت کن...

یا الله...بگذر از گناهانم...بگذر...

یا الله... توبه ام بپذیر..تو بپذیر...

یا الله...دستم بگیر... تو بشنو صدایم...

گریه کن.....

گریه کن گریه قشنگه گریه سهم دل تنگه
گریه کن گریه غروبه مرهم این راه دوره
سر بده آواز هق هق خالی کن دلی که تنگه
گریه کن گریه قشنگه گریه سهم دل تنگه

بذار پروانه احساس دل تو بغل بگیره
بغض کهنه رو رها کن تا دلت نفس بگیره
نکنه تنها بمونی دل به غصه ها بدوزی
تو بشی مثل ستاره
تو دل شب ها بسوزی
گریه کن گریه قشنگه گریه سهم دل تنگه

(واقعا گریه اگه نبود انسان منفجر می شد)
ممنون از حمیدرضای عزیز از وب برج و کبوتر
که این شعر سیاوش رو برام نوشت و به
یادم انداخت که گریه گاهی واقعا خیلی خوبه
گریه مخصوصا تو این ماه خیلی مفیده...
سر سجاده هاتون من رو یادتون نره...
با عشق رز سفید...

بازم دل تنگم

خدایا تا کی این همه درد؟ زجر؟
خدایا بس نیست این همه وقت؟
باز نا امید شدم...باز از زندگی سیر شدم
باز نگاهم به دنیا تیره و تار شد...
آخه چرا؟...چرا من نباید آروم بگیرم؟...
تا کی باید سختی ها رو تو زندگی
تحمل کنم؟...می دونم شما میگید
نباید زود نا امید بشم تو زندگی...
نباید زود ببازم و دل سرد بشم...
ولی بخدا گاهی میبرم...دلم میخواد
فرار کنم...فقط برم یه جائی گریه کنم
خدا کمکم کن...کمکم کن...کمکم کن